November

Maandag 3 november Evander

Onze eerste dag in Brest sinds de vakantie. Ik was daardoor zo van slag dat het niet allemaal even lekker liep s ochtends. Ik zou namelijk brood halen, dus ik stond om zeven uur op, wat op zich best vroeg is.

Dus wekker uitgedrukt;

weer gaan liggen;
later weer wekker uitgedrukt;
vervolgens uit bed;
weer in bed;
uit bed;
in bed;
toch maar eruit;
naar de badkamer gelopen;
verwarming aangedaan;
geürineerd;
vervolgens verwarming weer uitgedaan;
aangekleed;
weer uitgekleed, want;
kleren waren nog vies van dag ervoor;
schone kleren gepakt;
mezelf weer aangekleed;
schoenen gepakt;
andere schoenen zoeken;
oh ja sokken;
schoenen weer uit;
sokken aan;
schoenen aan;
brood halen;
sjips, geld vergeten;
terug naar kamer;
geld zoeken;
weer naar bakker lopen...

Al hobbelend naar de bakker viel het mij op dat het nog lekker rustig was op straat én donker. Vast een beetje klimaatverschil met Nederland,dacht ik. MAAR NIET HEUS!! De bakker was namelijk ook nog d i c h t ! Hè, hoe laat is het dan? Inderdaad kwart voor zes. Ik was vanochtend dus in ieder geval niet te laat.

Vandaag stond onze cokesnuiver weerr op het programma. Je weet wel, Monsieur Danet van de sardientjes en de boodschappende huisvrouwen. s Ochtends ging dit nog wel redelijk. Maar s middags werd het hem duidelijk weer te veel en begon hij heel raar te praten; Dit uitte zich in de opdracht om soephapjes te tekenen. Yep, s o e p hapjes, zo uit het vuistje.

Het werd een heuse wedstrijd en de winnaar onder ons met de beste tekening kreeg een prijs. Een prijs die bestond uit een lot om mee te doen aan Bretonse Bingo! Nou je had ze moeten zien zo fanatiek. En wij natuurlijk ook. Maar het enige wat we eigenlijk echt dachten was: Matthieu, tu me fait rigoler!

Kortom we zijn weer in Frankrijk

Dinsdag 4 November Marco

Bon, vandaag was weer eens volgepland met travail de groupe. Beetje saai vandaag, want er moest vooral veel gebeld worden met marketingdirecteurtjes enzo, en daar waag ik me nog maar niet aan. Klusje voor onze Fransen dus. Ons project begint trouwens wel te lopen nu, en donderdag hebben we waarschijnlijk een rendez-vous met een geïnteresseerd bedrijf. Dat betekend hier in Frankrijk zoiets als: Trek je nette pak maar uit de kast, en oefen je beleefdheidsvormen nog maar even, want dat zal wel weer een officieel gebeuren worden.

s Avonds was het tijd voor een gezellig avondje met wijn, bier en goed gezelschap. Manu en Agnes hadden andere bezigheden, maar Tine en Caro waren present, dus dat was weer een gezellig avondje zeuren. Het is trouwens wel duidelijk dat we weer in Nederland geweest zijn. We hebben inmiddels een kilo rookworst in huis, en bij het ontbijt wordt weer gewoon Douwe Egberts geschonken i.p.v. Grand-mère special of een ander frans koffiemerkje.

Sommige dingen leer je blijkbaar nooit af, ook niet in het buitenland.

Woensdag 5 november Natasja

De dag begon voor mij om negen uur. Een erg mooie dag met zon en ongeveer 15 graden!

Eigenlijk zou ik een vrije middag hebben, maar Gaelle (zie lijst rariteitenkabinet Brest) had gister besloten dat ik samen met mijn projectgroep maar mn middag op moest geven om naar Quimper (ongeveer 100 km van Brest) te reizen om daar onze opdrachtgever een lijst en wat folders van nederlandse supermarkten te laten zien

En omdat ze dat op zon korte termijn aan ons had verteld en we gister nog niet klaar waren met de lijst moesten we tot acht uur s avonds doorgaan om de lijst af te krijgen nadat de computer het ook nog eens had opgegeven en we een stuk opnieuw moesten doen Ik heb nog nooit zo lang op school gezeten..!

Maar vandaag dus naar Quimper. Samen met een andere projectgroep die voor hetzelfde bedrijf werkt vertrokken we om half 12 naar Quimper. Wij hadden eerst een afspraak van 1 uur tot half 2, daarna had de andere groep een uur. Aangezien Quimper een mooie stad is had ik het idee om na de afspraak nog even de stad in te gaan. Zou ik toch nog een leuke middagbesteding hebben!

Maar van mijn ideetje kwam weinig terecht. Uiteindelijk werd het een middagje yoghurtdrank met een smaakje proeven. En de middag eindigde om half zes ipv drie uur.. De fransen kunnen er erg lang over doen om te discusieren over bepaalde smaakjes en ze willen ook graag alles proeven!

De directeur van het bedrijf is een aardige man die ook wat nederlandse woorden kan, wat erg grappig is met het franse accent! Alleen de man is iets te enthousiast en praat teveel. Een groot verschil met onze cultuur, de man praat rustig door over allemaal nutteloze dingen en laat ons enthousiast zijn kantoortje en zijn produkten zien. Nadat ie om half zes klaar was met ons ging hij nog rustig door met werken, waarschijnlijk tot ongeveer acht uur terwijl wij in nederland iets voor vijfen al in de startblokken zouden staan om naar huis te gaan!

Wij vonden half zes te laat om nog even de stad in te gaan, en we waren het ook erg zat.

Om zeven uur was ik eindelijk terug in mn eigen kamertje in Cap Affairs!

Maandag 10 november Martijn

Morgen is het bevrijdingsdag in Frankrijk en dus een vrije dag, daarom besloot het bestuur van ESC dat maandag ook maar een vrije dag moest zijn. Voor de rest van de mensen was het een gewone werkdag, maar wij konden lekker genieten van een vrije dag. Omdat we een keer een mooie stad wilden zien, in plaats van Brest, besloten we naar Rennes te gaan. Nadat we een halfuur hadden gedaan om de uitgang te vinden van de parkeergarage (het postduivengevoel werkt waarschijnlijk niet onder de grond) zijn we eerst wat gaan eten in een plaatselijke crêperie. Tja, crêpes, oftewel pannenkoeken, zijn hier de regionale trots die wij natuurlijk niet konden negeren in het kader van de culturele intergratie. De crêpes worden geserveerd met alles wat voor handen is, dus niet alleen kaas en spek zoals we kennen in Nederland, maar met echt van alles. Zo had Marco een pannenkoek à la een pizza en Evander had een heuse appelmoes-pannenkoek. Natasja had een vrij normale (volgens mij met pindakaas ofzo ,-) ) en ik had er een met gerookte eend, aardappelen, sla en slakkenboter. Het smaakte ons allemaal prima en daarna hebben we even een siesta gehouden in het zonnetje. Vervolgens zijn we naar het plaatselijke VVV gegaan om daar als echte toeristen een heuse sighseeing tour te gaan maken. Dus; kaart in de hand, fototoestel gereed en lopen maar. Veel mooie gebouwen gezien en door nauwe oude straatjes gelopen om vervolgens te eindigen bij een terrasje waar het einde werd ingeluid van ons dag Rennes. 's Avonds was Evander zo kapot van alles, dat hij om half 10 zijn nest opzocht en wij bleven nog stug een paar uur zitten om daarna te gaan slapen.

Dinsdag 11 November Marco

Dinsdag 11 november, voor de Fransen bevrijdingsdag, voor ons een lekker dagje vrij. Terwijl wij nog lekker uitsliepen, waren de Franse veteranen saluutschoten aan het lossen op het Place, waar de vlaggen gestreken waren en de bloemen weer vers. Dat was in Rennes in ieder geval wel zo, dus dat zal in Brest niet anders zijn, we zijn eigenlijk niet gaan kijken.

Ik heb vandaag trouwens wel hardgelopen. Voor de 2^e keer binnen een paar dagen heb ik met Evander een rondje Penffeld gelopen. Deze keer de hele ronde in een dik half uur, bijna net zo snel als Evander normaal loopt. Voor iemand die al 10 jaar te veel rookt en zelden sport, mag ik dus niet klagen. Het eind van de middag was gereserveerd voor uitgebreid eten, wat studeren en tv kijken. Top Gun was op tv, maar ik vraag me af of dat iets met bevrijdingsdag te maken had.

Woensdag 12 November Marco

Vandaag was het grote frustratiedag. Dat had niets met school te maken, want dat gaat prima, maar het CAF was de oorzaak. Evander loopt hier al regelmatig te schelden op het CAF, maar omdat zijn post eerder binnenkwam was hij ook al 3 keer geweest. Vandaag was het mijn beurt om eens langs te gaan, want mijn toegewezen huursubsidie klopt van geen kanten. Maar nu weet ik ook waarom. Het CAF is namelijk één groot vet varken, waarvan de kop niet weet dat de staart beweegt.

Enfin, als je binnenkomt moet je een nummertje trekken en na een kwartier mocht ik in een stoffig hokje, wat volgens Evander heel erg snel is. Vervolgens mag je je verhaal doen bij een vrouw van een jaar of 50, die niet kan rekenen, niets weet, en steeds van alles na moet vragen. Tussendoor is het één groot ja-maar-spel, waarbij je zo veel mogelijk moet zeuren, en op alles wat ze je vertellen een tegenwerping moet maken. Uiteindelijk heb ik een verhoging van 12 euro nog wat per maand losgekregen, maar ik vermoed dat het lek nog niet boven is.

Ze horen dus nog van mij, want als het goed is heb ik recht op meer subsidie. De volgende keer probeer ik maar een andere medewerker. Ik kreeg trouwens nog wel een tip: als Martijn als mijn colocateur doet alsof hij een meisje is, kom je in de categorie huishouden terecht, wat om één of andere reden meer geld oplevert.

Ik heb het hem voorgesteld, maar Martijn vond het geen goed idee.

Vrijdag 14 November Marco

I: School

Omdat Janinka er dit weekend is, ben ikzelf aan het logeren op kamer 001 bij Evander. Het programma was vandaag weer gevuld van 9 tot 5 met 2 verschillende gastsprekers. In het kort: s ochtends niet zo interessant, s middags juist wel weer.

II: Eten

Om een uur of 7 waren we thuis, en hing er een briefje op de deur dat we uitgenodigd waren om bij petit Manu te komen eten, dus dat kwam prima uit. Om een uur of 9 was het verzamelen, en omdat we geen 2 mensen konden vinden om te rijden (lees: geen alcohol drinken) gingen we te voet die kant op.

Het eten bij Manu was prima voor elkaar, en stond, zoals de fransen gewend zijn, pas tegen een uur of 11 op tafel. We kregen een soort ovenschotel, waar hele franse kazen overheen gesmolten waren. Na het eten was er kaas als dessert, en natuurlijk volop goede wijn.

III: Uitgaan

Na het eten bij Manu, was het tijd om uit te gaan. Martijn en Janinka vertrokken weer richting Cap Affaires, Natasja richting Gilles Albert en Lena naar huis. We bleven dus met zn zevenen over. Dit paste allemaal in de taxi, een Mercedes stationwagen met 3 klapzitjes in de achterbak, waardoor je er achterstevoren inzit. De taxi was trouwens meer een soort attractie. De chauffeur scheurde namelijk met zon 80 km/h door de binnenstad met keiharde trance op de radio, waardoor het een soort kruising werd tussen een achtbaan en een disco. Omdat het al 1 uur geweest was, hebben we ons af laten zetten bij de Arizona, waar het weer eens stampvol en gezellig was, en waar al wat bekende Fransen flink in de stemming waren. Het leuke van de Arizona is trouwens dat er echt allerlei soorten mensen komen en er vooral laat op de avond van alles te zien is en te beleven valt. Op een gegeven moment zijn Evander en ik dan ook gewoon aan een tafeltje gaan zitten om lekker om ons heen te kijken. Dat je dan inderdaad rare mensen ziet blijkt wel, want na een tijdje zagen we dat ook Joe, onze favoriete kroegbaas aanwezig was, en al een tijd met zijn hoofd naast een hele grote speaker naar de band stond te kijken.

Toen Joe ons in de gaten kreeg, schoof hij gelijk aan, net als Tine, die ook nog ergens in de bar aan het rondspoken was. Tegen sluitingstijd was het nog steeds gezellig, en Joe stelde voor om naar nachtclub la chamade te gaan om daar nog een drankje drinken. Nou is la chamade niet echt een tent die binnen het studentenbudget valt, maar als je met Joe binnenkomt hoef blijkbaar niet te betalen, dus dat scheelde alweer.

Ook daar zijn we tot sluitingstent gebleven. Aan het eind van de avond bleek dat onze kroegbaas een beetje diep in het glaasje gekeken had. Hij was bang dat als hij moest lopen, het hele eind naar beneden zou rollen en dat een taxi daarom veiliger was. Dat het veiliger is, is Joe inmiddels wel duidelijk trouwens. Hij is namelijk 2 weken geleden nog s nachts op straat afgetuigd nadat ze hadden geprobeerd zijn zakken te rollen. (of hij is echt een keer naar beneden gerold, hij zat namelijk vol met schaafwonden en blauwe plekken). Nadat de taxi ons bij de Dubliners had afgezet waren we na 300 meter lopen thuis, waar het na een laatste glas water hoog tijd was om te gaan slapen.

Maandag 17 November Evander

Ontbijt: Heel erg grappig. Ik kwam boven bij Marco en Martijn en ze bleken zogenoemde ochtendperikelen te hebben. De spanning was om te snijden, ha ha, maar ze zijn nu weer vriendjes.

Slakken; marco en ik hadden een bedrijfsbezoek bij maaltijdbereider Kermad van uiteraard de Even groep. Na een welkom en een uitgebreide uitleg over het bedrijf en zijn produkten gingen we een kijkje nemen in de keuken. Toen we terug kwamen in de bedrijfkantine bleek de tafel voor ons gedekt. En kregen we; pastillas des poulets en escargots. Jazeker, slakken!!! Best lekker, maar je proeft wel dat je slak eet.

Garage; Na het bedrijfsbezoek hadden we de middag vrij. Nu had ik mooi de tijd om een garage te zoeken voor de kapotte uitlaat van mijn auto. Ik was er zondag namelijk achter gekomen dat mijn uitlaat helemaal doorgerot was bij de laatste pot en dat ie er bijna afviel. Onherstelbare schade dus. Sabine van de receptie wist mij wel een paar adresjes te geven en zo gezegd zo gedaan ging ik samen met Marco maar eens een kijkje nemen. Nou, dit bleek een succes. Ik heb een nieuwe uitlaat en van het zogenaamde buitenlanderstarief was absoluut geen sprake!!!

Welnu, morgen weer een verhaaltje van iemand anders..

Zaterdag 22 november 2003 Martijn

Het begin van het weekend begon voor iedereen verschillend. Evander kan zich verheugen op de komst van zijn ouders en natuurlijk Emma die dag, Marco begon de ochtend met een zwakke maag en lag daarom de ochtend en de middag in bed en ik had daarom tijd om mijn boek uit te lezen. Natasja werd waarschijnlijk die ochtend naast haar vriendje wakker, maar precieze gegevens over die situatie ontbreken (gelukkig).

Omdat Marco ziek,zwak en een beetje misselijk was, zijn Evander en ik maar gaan ontbijten in zijn kamer. Zijn kamer zag er opvallend schoon uit toen ik daar binnenkwam, ongetwijfeld wilde hij zijn ouders laten zien hoe opgeruimd hij wel niet is. Hij vertrouwde mij zelfs toe dat hij alles expres 3 weken had opgespaard zodat hij het maar een keer hoefde te doen. Enfin, hij had dus een echte schoonmaaksbui en was de hele dag in de weer met de bezem, poetsdoeken en dweilen.

Na het ontbijt ben ik weer naar boven gegaan en daar mijn boek uitgelezen. Tegen die tijd was Marco al weer wat opgeknapt en was het inmiddels ook alweer een uur of 4 in de middag. Hij voelde zich zelfs zo goed dat we nog even de stad zijn in geweest. s Avonds hebben we nog even een bezoekje gebracht aan de kroeg om de hoek, the Dubliners, waar Robin en een bootswerker moppen aan het tappen waren. Allemaal erg gezellig dus. We hebben het uiteindelijk niet al te laat gemaakt en sliepen dus rond een uur of 2.

Dinsdag 25 november 2003 Martijn

Langzaam keer ik terug uit dromenland, het geluid van de wekker herinnert mij er dringend aan dat het tijd is om op te staan, maar het dringt nog niet helemaal door. Nadat de wekker een keer of 3 is gegaan, moest ik er echt aan geloven. 8 uur ontbijt en het is mijn beurt om brood te halen, dus om half 8 sta ik onder de douche om een kwartier later naar beneden te hobbelen om brood te halen. Marco en ik ontbijten deze keer met zijn tweeën, omdat Evander samen met zijn ouders en Emma ontbijt. Eigenlijk hoefde Evander pas om elf uur op school te zijn, maar omdat zijn ouders rond een uur of negen weer richting Nederland wilden vertrekken ontbeet hij met ze mee. Vlak voordat Marco en ik naar school gingen vertrok de familie de Vries richting Nederland. Wij hadden lekker de hele dag groepswerk. Nog steeds het project voor option fonctionelle. Deze dag moest er een beslissing worden genomen welke opdracht wij zouden aannemen en aangezien de Fransen erg besluitvaardig zijn (not), althans onze dames dan, beloofde het een lange dag te worden. En dat werd het. De hele ochtend hadden we nodig om 3 van de vijf bedrijven uit te sluiten, althans totdat monsieur Simon binnenkwam en vroeg welke bedrijven we hadden gekozen, want toen waren het in een keer weer 3.

Uiteindelijk hadden we de middag ook nog nodig om een bedrijf uit te zoeken. s Avonds weer lekker volgens de bekende schijf van vijf gegeten en om het geheel af te sluiten een borrel bij Evander en Emma, samen met petit Manu, Agnes, Tine en Caro. Was erg gezellig en de dag werd dan ook besloten rond een uur of 1.