Maandag 01 september        Marco

Vandaag is onze eerste schooldag. We hadden eigenlijk geen idee wat we moesten verwachten, maar omdat we vrijdag al langs waren geweest, wisten we in ieder geval dat we om tien uur aanwezig moesten zijn. Martijn en Marco moesten er wel vroeg uit omdat we voor die tijd nog onze spullen moesten verhuizen van kamer 202 naar 306. We hebben nu eindelijk een tweepersoonskamer in plaats van een hok met twee bedden. Vooral door de indeling van de kamer hebben we nu wel meer ruimte, maar erg groot is het nog steeds niet. Om iets voor tien waren we op school, en kregen we eerst in een zaal een tweetal toespraken, waarbij de oude directeur werd afgelost door de nieuwe. De eerste was nog iets van te verstaan, maar de nieuwe directeur sprak erg onduidelijk. Na de toespraak kregen we van Madame Baguenard samen met de andere nieuwe erasmus-studenten een rondleiding door de baustelle. De andere erasmus-studenten zijn er trouwens maar een paar. Zo hebben we de Duitse Sabine en Lena, een meisje uit Aberdeen, en twee meisjes uit  Oostenrijk. De twee Oostenrijkse meisjes zitten trouwens in hetzelfde gebouw, maar zullen niet echt onze vrienden worden. Een van hen wordt door ons onderling de beer genoemd omdat ze in plaats van zich voor te stellen in het duits blafte dat we nachbär zijn. Bovendien is ze op alle mogelijke manieren lomp, en volgens Evander stinkt ze.

Maar goed, om even verder te gaan met de schooldag, na de rondleiding zijn we eerst terug gegaan om te eten. De lessen van Natasja en Evander begonnen om half 2, en de option fonctionelle van Martijn en mezelf begon pas om 4 uur. Alle lessen duurden tot een uur of zes, en de les bestond eigenlijk alleen maar uit een soort hoorcollege waarbij ook het programma werd uitgelegd. De lessen zijn trouwens nog niet echt zinvol voor ons. Al dat franse geratel is nog niet compleet te volgen, en bovendien duren de lessen veel langer dan we gewend zijn. We hebben het rooster gezien, en daar staan heel wat uren op, inclusief drie dagen van 8 tot 6. Bovendien zijn de fransen zo fanatiek dat ze er helemaal geen moeite mee hebben om een half uurtje langer door te gaan. Uiteindelijk waren we dus iets na half 7 thuis, waarna er nog gekookt moest worden. Ik heb zelf gekookt deze keer, en na wat naborrelen en tv kijken zijn we redelijk vroeg gaan slapen, omdat we de volgende dag om 8 uur moesten beginnen. De vakantie is vanaf nu dus duidelijk voorbij.

Dinsdag 02 september          Marco

Vandaag ging de wekker om half 7, en dat is wat mij betreft nog midden in de nacht. Jee zeg, wat heb ik een hekel aanvroeg opstaan. En dat vroege opstaan was voor Martijn en mij nog voor niets geweest ook! We hadden namelijk niet goed op de roosterwijzigingen gekeken, en dus niet gezien dat onze les om half tien begon, in plaats van om 8 uur. We hebben trouwens elke dag gastsprekers, die bijna allemaal uit hoge posities uit het bedrijfsleven komen. Onze ochtendsessie was best interessant en voor zeker de helft te volgen. De middagsessie van half 2 tot 6 was een ramp. De spreker, die werkzaam is voor Gillette, ging namelijk het hele jaarverslag met behulp van powerpoint bij langs. Zelfs onze franse klasgenoten hadden er op een gegeven moment genoeg van, en dat wil wat zeggen. Om trouwens even te illustreren hoe stipt de fransen kunnen zijn: Op een gegeven moment is de spreker klaar met zijn verhaal, en zijn er ook geen vragen meer. Klaar dus, zou je denken. Nee hoor, meneer kijkt op zijn horloge, zegt bloedserieus dat hij nog drie minuten heeft, en gaat doodleuk weer iets zitten vertellen. Bovendien lag dat niet alleen aan onze spreker, want Evander en Natasja kwamen ook met dergelijke verhalen terug. Het zal ook nog wel even duren voordat we daar aan gewend zijn. Gelukkig hebben we morgen alleen maar een ochtendsessie, dus dat moet uit te houden zijn.

Woensdag 03 september      Marco

Al teruglezend zie ik dat er nog wat dagen missen, dus die zal ik nog maar even aanvullen.

(eigenlijk is het vandaag dus 9 september, maar ja)

Deze dag was onze derde schooldag. De les van vandaag was best te doen. De directeur, of iets dergelijks, van Saveol was op bezoek. Saveol is een lokaal tomatenbedrijf, en hun directeur is een goede duidelijke verteller. Volgende week zien we hem nog een keer, maar dan op bezoek in zijn bedrijf. Onze klas is verder niet erg interessant. Martijn en ik hebben als groot nadeel dat we als 2 erasmusstudenten in een klas zitten die elkaar al een aantal jaar kent.

Een paar van hen zijn best vriendelijk, en komen geïnteresseerd een praatje maken, maar een groot deel is soms nog te beroerd om je vriendelijk te groeten.

Wat we verder de rest van de dag hebben uitgevoerd weet ik eigenlijk niet meer zo goed. Het zal wel weer hetzelfde zijn geweest als de dagen ervoor: lekker koken, en eten met een flesje wijn erbij, en daarna voor de tv zitten of nog wat ouwehoeren. En niet te laat naar bed natuurlijk. Wat het eten betreft hebben we wel gelijk een aantal goede franse gewoontes overgenomen. Zo hebben we elke dag wijn bij het eten (en meestal ook nog erna), en gebruiken we per dag een stokbrood per persoon. (twee s ochtends en twee bij de lunch)

Bovendien eet ik hier hoofdzakelijk franse kaas op brood. Natasja doet dat anders. Die belegt haar stokbrood meestal met pindakaas, om er daarna hagelslag of vruchtenhagel overheen te strooien.

Donderdag 04 september     Marco

Vandaag was ik er heel vroeg uit, en vastbesloten om naar school te gaan. Maar toen we in de auto stapten, bleek dat mijn lieve Pug er vandaag geen zin meer in had. De oorzaak was simpel, ik was de dag ervoor namelijk vergeten om de lichten uit te doen. Zelfs het klokje stond stil, dus de accu was kats leeg. Het is hier in Frankrijk trouwens erg raar om je lichten aan te doen. Zelfs s avonds en s ochtends in het schemerlicht is er maar een enkele fransman die zijn lichten aan heeft. Ik heb deze gewoonte trouwens snel overgenomen, net als een paar andere franse verkeersgewoontes, (zoals laks zijn met knipperlichten, en gokken dat mensen een rotonde rechtdoor nemen in plaats van drie kwart) Oh, de reden dat ik mijn lichten wel had aangedaan was trouwens omdat we in een donkere parkeergarage onder de carrefour stonden. Maar goed, aangezien Evander en Natasja al weg waren (die moeten een half uurtje eerder beginnen) , zijn we lekker weer naar binnen gegaan. Omdat we de middag geen les hadden, zijn we die dag niet meer op school geweest. Oh, wat trouwens nog erger is voor de auto, is dat er een mooi plasje olie onder de auto ligt, en dat het oliepeil lager is dan het zou moeten zijn. Het is dus te hopen dat de Pug niet bij een garage hoeft te logeren.

Update: Oliepeil aangevuld, geen oorzaak gevonden, niets meer aan de hand

Martijn was trouwens vandaag licht grieperig, dus die greep zijn kans om al slapend wat op te knappen. Ik moet zeggen dat ik al best weer zin heb in het weekend, maar dat komt er al weer bijna aan.

Vrijdagavond 5 september   Evander

 Okee, nu ga ik nogmaals wat schrijven en dat ga ik deze keer wel opslaan. Vrijdag wilden we aanvankelijk naar de film gaan, maar Die Christine nodigde ons uit voor een feestje ergens 25 kilometer buiten Brest. Der Thomas soll auch kommen. Der Bernd, Die Veronica en de Oostenrijkers kwamen ook mee. Wij gingen met een auto en Martijn wilde wel rijden. Mooi geregeld dus. Voor de tijd even drank halen en dan hophophop achter Der Thomas aan die im Mercedes fahrt. Sorry, maar dat Duits werkt aanstekelijk. Onderweg had ik vast wat feestmuziek opgezet om in de stemming te komen. Maar dit werd niet door iedereen met open armen ontvangen. Misschien waren de gezongen teksten inderdaad niet al te diepzinnig ,(broodje shoarma, reddingsvest is lek en meer van zulks), vrolijk werden we er echter wel van. Eenmaal aangekomen ontdekten we dat het feest zich afspeelde in een groot huis met een nog grotere tuin waarvan de eigenaren niet thuis waren Deze mensen werken en wonen in Parijs en dit weekendoptrekje werd daarom maar bewoond door hun kroost. We werden hartelijk ontvangen en de rest van de aanwezigen was weer een rariteitenkabinet waarin  velerlei culturen zich al drinkend ophielden. Dit uit zich dan ook in een ratjetoe van gesproken talen waar uiteindelijk geen touw aan vast te knopen valt. Der Thomas vind ik nog het grappigst. Deze grote Duitser heeft een enorm voorkomen en is dus altijd goed te vinden. Dat is sowieso niet zo moeilijk, want deze persoon is in staat om de hele dag door te buffelen, dit is een soort bulderen van het lachen. Dit doet hij niet omdat iets heel erg grappig is, maar gewoon omdat hij iets niet begrijpt. Gek worden we trouwens wel van al die buitenlanders die het o zo spannend vinden om naar een Nederlandse coffeeshop te gaan. Jahaa, dat vinden ze echt spannend. Is natuurlijk ook wel een beetje logisch.

 Enfin, het was zeer gezellig en we hebben weer veel verschillende mensen leren kennen. De erasmusgroep en zijn aanverwanten is erg drol en we hebben er een leuke avond gehad. De terugweg verliep vlot en we waren nog niet moe dus we hebben ook nog maar even een slaapmutsje gedronken bij Martijn en Marco op de kamer. We vonden het uiteraard leuk als Der Thomas en Die Christine auch mee kwamen. Helaas bleef het daar niet bij, want de beer had hier ook lucht van gekregen. Ach ja, vooruit dan maar. Beter onze lucht dan haar lucht zullen we maar denken. Bovendien kwam ze aanzetten met een tas vol bier en in ruil daarvoor voorzagen we haar van pannekoeken. Wat ik mij kan herinneren heeft ze de hele avond niets gezegd. Haar Oosterijkse slapie daarentegen is wel normaal en ook niet zo lomp.

Deze dus besloten in de late uurtjes, want we konden de volgende dag eindelijk uitslapen

Zaterdag 6 september           Evander

Om 14.30 werd ik wakker om te constateren dat het de avond ervoor gezellig moet zijn geweest. Natasja was er niet dus ik ging maar eens bij de buren kijken of er nog meer mensen wakker waren. Dit bleek echter het geval en er stond zowaar een ontbijtje klaar. Martijn en Natasja gingen daarna de stad in om te winkelen. Dat sloeg ik wijselijk een keertje over om vervolgens  met Marco inkopen te doen bij de Carrefour.

Helemaal GELADEN verlieten we deze supermarkt om vervolgens te constateren dat we met een volle winkelwagen op het dak stonden?!?!? Tja, we waren nog niet helemáál wakker.

Thuisgekomen begonnen met koken. Onder het genot van eenbiertje (weer eens wat anders)

Zijn we begonnen met koken. /vandaag bestond het menu uit hamburgers en uitsmijters met alles erop en eraan. Dit klinkt misschien een beetje platvloers, maar het werd een zeer deugdelijk maal, al zeg ik het zelf. Grote meloen erbij als toetje, jaaaa dat Franse leven is in de weekeindes zo gek nog niet.

 Nog voordat we aan de meloen waren begonnen stond er alweer bezoek voor de deur. Dingdong, drie keren raden, en juist ja: Der Thomas war wieder da!! Hahaha. Hij had een lekker flesje wein mitgenommen en ook deze fles heeft uiteraard onze wijnkeuring moeten ondergaan. Uiteraard diese mal mit Deutschen kommentar.

Vervolgens gingen we met de erasmusgroep de stad in. We waren best wel weer met een grote groep. De groep bestond uit: Der Thomas, Der Bernd ohne Veronica, Die Christine mit Deitschen Freund, de franse Manu, de Oostenrijkse dames, het meisje uit Aberdeen en ons. We gingen naar een grote bar, maar al vrij snel was die weer gesloten. Daarna ging Natasja verder stappen, maar wij hielden het voor gezien. Thuis nog even op de bank afgepilst om vervolgens te gaan slapen. Welterusten.  

Zondag 7 september  Marco

Vandaag begon lekker rustig. Iedereen was er tussen 11 en half 1 uit, (ik als laatste) en overdag hebben we het lekker rustig aan gedaan. Rond half 4 hadden we zin om iets te gaan doen, en omdat de accu nog moest worden opgeladen, besloten we om een flink eind te gaan rijden. Eerst moesten we nog een half uur op Natasja wachten, die nog rustig aan het schoonmaken was. Uiteindelijk zijn we dus in de auto gesprongen om als bejaarden een zondagmiddagtoertocht te maken. Via leuke kleine weggetjes zijn we richting een natuurpark gereden, zon 60 kilometer ten oosten van Brest. Op de kaart stond bij een plaats aangegeven dat er grotten waren, dus dat was ons doel. Na de koffie bij een klein restaurantje, waar gezellig de hele franse familie aan de tafel zat, kwamen we bij de grotten. De grot bleek niet meer te zijn dan een grote berg stenen, met water er onderdoor en een trappetje waarmee je onder de stenen naar een soort plaatselijke riolering kon kijken. Een nog grotere attractie was de zogenaamde roche tremblante oftewel de trillende steen. Ook de plaatselijke franse toeristen vonden dat ie maar weinig bewoog, maar we hebben er toch maar een foto van gemaakt. Je weet maar nooit.

Op de terugweg hebben we in een plaatsje 40 km van Brest nog heerlijk gegeten bij een pizzeria, die pizzas in de franse stijl maakte. Bij thuiskomst stond de afwas te wachten, die we natuurlijk met veel plezier hebben gedaan. Tenminste, totdat Evander het vaatdoekje dat in de gootsteen lag, en waar hij het aanrecht mee aan het schoonmaken was, wat beter bekeek. Het was namelijk precies hetzelfde vaatdoekje waar Natasja de wc mee had schoongemaakt. Uiteindelijk gingen we weer vroeg naar bed, omdat we de volgende morgen al weer op tijd op school verwacht worden voor een volle lesdag.

Maandag 8 september          Natasja

Vroehoeg. Toen mn wekker om tien voor zeven ging heb ik m uitgedrukt en tien minuten later gezet. Aan dat vroege opstaan zal ik nooit kunnen wennen!

Vandaag eindelijk een keer later beginnen, om half negen in plaats van acht uur. Normaal beginnen de lessen hier ook om half negen, maar onze docente is très active en vindt het dus erg nuttig dat wij om acht uur beginnen, zodat ze nog langer kan doen over een verhaal dat wij in Nederland binnen een uur wel af hebben, maar waar zij dus vier uur over doet.

De Fransen waren het er ook niet mee eens, ja,ja het is een wonder, maar zij legt doodleuk uit dat het gewoon beter is om met een slaapkop om acht uur te beginnen om maar geen nuttige informatie te verliezen en het is ook beter voor de erasmusstudenten.

Maar ja, altijd positief blijven! Vandaag les van een gastdocent die speciaal met het vliegtuig is gekomen, dat kennen wij niet op Windesheim. Mr Petitjean is directeur export van Polaroid. Hij ging ons wat, acht uur lang, vertellen over export naar Afrika. Zelf is hij ook een Afrikaan., dus hij wist veel te vertellen over Afrika.

Hij praatte op een rustige en duidelijke manier, dus alles was goed te verstaan voor ons. Maar het was wel een erg actieve man. Tussen de middag hebben wij van kwart over twaalf tot half twee de tijd om te lunchen. Aangezien wij lunchen in ons appartement hebben wij deze tijd ook hard nodig. Maar meneer Petitjean ging na kwart over twaalf rustig door. De erasmusstudenten hadden al hun spullen al ingepakt bij wijze van hint, maar meneer snapte het niet. Of hij wilde het niet snappen. Alle franse studenten waren nog zwaar actief en gingen rustig door met vragen stellen. Wij konden ze wel schieten Willen die mensen geen pauze ofzo? Weer een culture shock! Om kwart voor een stopte hij eindelijk Nou was hij wel zo aardig dat we een kwartier later mochten beginnen

s middags zou de les tot half zeven duren, maar gelukkig stopte de man al om kwart voor zes.

De les hadden we wel goed begrepen, een positief punt!

Na de les, om kwart voor zes, had het actieve groepje van Evander weer het goede idee om s avonds weer eens wat te doen voor school. Als het even kon de hele avond Gelukkig kon hij weg om kwart over acht. Blij dat mijn groepje niet zo actief is, ik heb een persoon in mijn groepje die het liefst alles alleen doet omdat hij zichzelf zo goed vind Daar heeft de rest van de groep niet zoveel problemen mee!

Vanavond weer kookavond voor mij, ik zal t na mijn mislukkingen weer eens proberen! En het werd weer een nieuw avontuur. Natasja ging uitproberen hoeveel rook er nou eigenlijk in hun kamer paste.we konden elkaar nog net zien door de rook.

Woensdag 10 september        Marco

Om exact kwart voor 7 loop ik de voordeur uit, die vreemd genoeg openstaat. Het is nog donker, en zodra ik de hoek om loop, waait de wind en de regen in mijn gezicht. Op de hoek bij de sigarenboer staat een man voor de deur in een lange regenjas. Mijn voorzichtige bonjour wordt beantwoord met een norse blik. Voor hem is het blijkbaar ook nog geen goeie dag. Ook het bakkersmeisje is nog niet in haar beste humeur, want een glimlach kan er op dit uur nog niet van af. Deux baguettes, sil vous plaît Voila, merci en au revoir, en dat was t.

Ik steek een sigaret op, en met twee warme stokbroden onder mijn arm loop ik terug naar ons residence. Nooit van mijn leven zal ik kunnen wennen aan vroeg opstaan.

Enfin, de dag begon dus als een slechte film, maar was verder erg nuttig. Al om half 9 waren Martijn en ik bij Saveol, de tomatenhandelaar in Guipavas, een voorstadje van Brest. De directeur gaf de rondleiding en hoewel ik bij een hele grote groenteboer gewerkt heb, had ik nog nooit zoveel tomaten bij elkaar gezien. Vertellen over tomaten is trouwens ook het enige waar Francois Queré goed in is, want zodra hij een video moet starten weet ie t al niet meer.

s Middags waren we alle 4 vrij, en was het tijd voor nuttige dingen. Evander had eindelijk les clous gevonden, tenminste dat dacht hij. Les clous is trouwens de organisatie die studenten hier helpt met het vinden van een andere kamer. Maar goed, volgens Evander was het tijdelijk in Gouesnou, een voorstadje van Brest. Daar aangekomen bleek dat Brest zelf ook een straat heeft die Rue de Languedoc heet. In die straat was het trouwens ook niet, maar we hebben het uiteindelijk wel gevonden. Een mannetje in een stoffig kantoortje pleegde wat telefoontjes en gaf ons uiteindelijk wat adressen en telefoonnummers mee. Toen was het weer tijd voor wat franse bureaucratie. We hadden nu wel een afspraak voor onze verblijfsvergunning, en na een uurtje gegevens doorgeven (typmiepen met 1-vingersysteem) mochten we weer uit de kelder van het hôtel de ville. En passent werd ons nog verteld dat ze na een week of 6 wel een briefje zouden sturen wanneer we onze pas op kunnen halen. Ja ja.

Vervolgens hebben we nog twee adressen van locaties bekeken die we van les clous gekregen hadden, maar konden in beide gevallen geen huisbaas vinden. Morgen beter dus. Inmiddels was het weer tijd voor een goed stuk avondeten, met de bekende fles wijn erbij. Omdat we de volgende morgen weer vroeg op moesten, zijn we op tijd gaan slapen. A demain.

Samenvatting van de komende dagen ()             Martijn

11/09 t/m 16/09

Juist ja, misschien is het de wijn, misschien ligt het aan het weer, maar waarschijnlijk ligt het aan de gewenning aan de Franse cultuur. Feit is wel dat we inmiddels jammerlijk twee weken achterlopen met ons dagboek. Het is jammer, maar inmiddels niet zinnig of mogelijk meer, om dit nog allemaal op te schrijven zoals we dat de afgelopen anderhalve week hebben gedaan. De leuke quotes enzo zullen nog wel een keer loskomen, maar voor nu houden we het even heel algemeen. We gaan naar school, gaan naar feestjes of uit in het weekend, en houden het huishouden hier draaiende. Hopelijk draait het dagboek binnenkort ook weer zoals het hoort.

In deze week is er een aantal mensen (aangenaam) verrast door Evander en mijn bliksembezoek aan Nederland. Donderdagavond had Evander bij wijze van grap gezegd dat hij wel voor chauffeur wilde fungeren als ik bij de verjaardag van Janinka wilde zijn, die 15 september jarig was. Niet wetend dat ik hier serieus op in zou gaan, kwam ik er een paar uur later weer op terug, met als resultaat dat wij donderdagavond het besluit nomen om de volgende dag naar Nederland te gaan. Probleem was echter wel dat Evander en ik de volgende dag de hele dag les hadden, maar toevalligerwijs kwamen wij elkaar rond een uur of 4 buiten tegen. Nadat wij een heerlijke () magnetronmaaltijd hadden genuttigd en de boel in de wagen hadden geladen, vertrokken wij richting Nederland. 17.15 vertrokken wij en om 04.15 stonden in Zwolle.

Het weekend was voor ons beiden eigenlijk te snel weer afgelopen en maandagochtend vetrokken wij weer richting La France om daar tegen de avond weer aan te komen. Vermoeid stortten wij ons op de welverdiende maaltijd en gingen vroeg onder zeil om ons de volgende dag weer in de sleur te storten.

Woensdag 17 september      Marco

Vandaag was het zowel vroeg opstaan als uitslapen. Evander en Natasja waren deze keer degenen die vroeg moesten opstaan (encore un fois). Voor Martijn en mij was er geen les deze ochtend, dus was er tijd om uit te slapen, rustig te ontbijten en op te ruimen. Dankzij Thomas, onze Grote Vriendelijk Duitser, was dat uitslapen wel nodig ook. Oh, en de franse lingo is trouwens niet te volgen. (ze spelen met 8-letterwoorden). Na de lunch moesten we naar school om research voor ons groepswerk te doen. Het avondeten was vandaag een mix van de dagen ervoor. Evander en Martijn waagden zich aan de pasta van gister die over was, en Natasja en ik hadden nog een halve kilo spruitjes van 3 dagen eerder. Met wat aardappelen en wat vissticks van achter uit de vriezer was het weer een complete maaltijd. Na het eten was ik eerst nogal pissed. PSV moest namelijk tegen AS Monaco in de Champions League, maar om één of andere reden was het niet live op tv. Maar goed, nu hadden we in ieder geval tijd om ons deel van de groepsopdracht af te maken. De week is trouwens zo voorbij, want donderdagmiddag zijn er nooit lessen, en vrijdag hebben we recherche op het programma. In ieder geval geen eindeloze Franstalige lessen meer deze week.

Woensdag 24 september 2003         Marco

De wijn gister, en het laat naar bed gaan, pakte goed uit deze keer. Om half 7 ging de wekker, en na de gebruikelijke 2 keer snoozeknop, rende Martijn als een speer uit bed om te douchen en het ontbijt klaar te zetten. Ik kwam daar een kwartier achteraan, en Evander was door de wekker heen geslapen. Op school bleek dat onze gastspreker was uitgevallen, en gingen we internetten en naar de bank. Een rekening openen lukte niet, met dank aan een stijf uitgevallen bankmedewerkster. Behalve dat ze onvriendelijk was, vroeg ze ook om allerlei documenten die we (nog) niet hadden. De afspraak voor morgen is blijven staan, maar ik denk dat we een andere bank gaan proberen. Eentje die minder moeilijk doet. Lekker puh.

Thuis was er tijd om aan mijn stukje presentatie te werken, en had ik een grote meevaller. Mijn verloren bankpas was namelijk door een eerlijke vinder bij het postkantoor afgegeven.

Evander was trouwens positief over het verloop van zijn mondeling, en ook Natasja was aardig positief. Wij troffen het wat dat betreft minder. In plaats van half 6 duurde het verhaal namelijk tot half 8. Ik zal er meteen wat culturele info over de fransen bij doen. Kenmerk: ze praten graag, en veel. Als ze drie kwartier de tijd krijgen om een presentatie te houden, doen ze daar minstens een uur over. En zelfs als ze op zn frans razendsnel praten, komen ze nog over de tijd heen. Verder zijn ze ook met dit soort dingen bloedfanatiek, en was een heel aantal in pak verschenen. Mijn stukje vond ik trouwens niet zo geweldig gaan, maar onze franse klasgenoten gaven een dik compliment. (Waarschijnlijk hadden ze uit beleefdheid hetzelfde gedaan als het echt slecht was gegaan, maar ach). Voor Evander en Natasja is de dag nog niet voorbij trouwens, want zij hebben morgen examen. Ik ben in ieder geval moe, maar de vooruitzichten zijn prima. Vooral dankzij IJzeren Heidi ,onze meest fanatieke groepsgenoot, ligt er een mooi rapport op tafel, waar ook onze namen opstaan. Bovendien is het voor ons al weekend, want morgen is er geen les, en vrijdag begint de integration.

Eigenlijk is het de hele week al feest, want de eerstejaars zijn gearriveerd, en er worden de hele week al kroegentochten en feestjes georganiseerd om de nieuwe mensen de studentenstad Brest te laten ontdekken. (wij vallen ook onder de nieuwen trouwens).

Komend weekend vertrekt ons hele schooltje dus richting een of ander bungalowpark om een weekend lang te feesten. Alaaf